In of Bij.
Twee woordjes die een wereld van verschil naar voren kan brengen.
Paulus verwoord telkens in zijn brieven wat het nieuwe is dat God de Vader ons schenkt in Zijn Zoon. Iets wat onder het oude verbond onmogelijk was. Christus in ons. Dit is wat God wil. Hij wil in ons wonen. Door zijn Heilige Geest. Hij noemt onze lichamen zijn tempel. Zo iets te zeggen was ondenkbaar in het Oude Testament.
“Christus in ons”, dat is het Goede Nieuws. “Christus in ons de hoop der heerlijkheid”, telkens herhaald hij dat als een refrein voor de nieuwe gemeenten. Het mysterie noemt de schrift het, daar van alle eeuwen af verborgen is gebleven en juist nu bekend is geworden.
Verbazing.
Wat schets mijn verbazing onlangs dat mijn Groot Nieuws bijbeltje die ik gekocht heb toen ik pas in Nederland was, afwijkt van van een nieuwere en heler exemplaar in mijn studeer kamer. In Kol. 1:27 staat er dan ineens “Christus woont bij u” Ik naar ons slaapkamer daar staat in het GNB. “Christus woont in U; hij is uw hoop op eeuwige glorie”. Het Grieks erop nakijken in de lijn van alle andere gebruiken van Paulus. En ik zou niet weten waarom je het niet gewoon “in” u moet vertalen.
“In u of bij u”
Is er een verschil, voor mij heel zeker. wij lezen in Openbaring 3: 14-22 van de gemeente van Laodicea. Daar was Christus vroeger “in” de gemeente maar nu stond Hij buiten en klop Hij aan weer om toegelaten te worden om in hun midden te zijn.
Hij was nog steeds “bij” de gemeente maar niet meer “in” de gemeente in hun midden. Hij was nog “bij” hen omdat Hij trouw blijft en belooft heeft dat Hij zijn kerk nooit zal ver¬laten. Hij blijft bij maar zijn plaats is eigenlijk binnen.
Hierbij moest ik ook denken aan mijn eigen leven kan het ook zijn, dat Jezus wel bij mij is, en soms ervaar ik zijn nabijheid, maar dat ik Hem nog nooit echt toegelaten heeft “om in mijn hart woning te maken.”(Ef.3:17)
Wat voor ons als persoon geldt geldt ook voor de gemeente.
De tekst die bj de uitstorting van de Heilige Geest op Pinksterdag centraal staat:
“En het zal zijn in de laatste dagen, zegt God, dat Ik zal uitstorten van mijn Geest op alle vlees; en uw zonen en uw dochters zullen profeteren, en uw jongelingen zullen gezichten zien, en uw ouderen zullen dromen dromen: ja, zelfs op mijn dienstknechten en mijn dienstmaagden zal Ik in die dagen van mijn Geest uitstorten en zij zullen profeteren. En Ik zal wonderen geven in de hemel boven en tekenen op de aarde beneden: bloed en vuur en rookwalm. De zon zal veranderen in duisternis en de maan in bloed, voordat de grote en doorluchtige dag des Heren komt. En het zal zijn, dat al wie de naam des Heren aanroept, behouden zal worden. Hand 2:17-20
Maansverduistering
En God zeide: Dat er lichten zijn aan het uitspansel des hemels om scheiding te maken tussen de dag en de nacht, en dat zij dienen tot aanwijzing zowel van vaste tijden als van dagen en jaren; (Genesis 1:14, NBG)
In dit vers komt het woord mo’adim voor het eerst voor in de Bijbel. Het wordt vertaald met vaste tijden (NBG), gezette tijden (SV), seizoenen/seasons (NBV, , KJV) of “om de feestdagen” aan te geven (GNB). God, die alles heeft geschapen (Kolossenzen 1:16), heeft de mens dus de zon, de maan en de sterren gegeven als een aanwijzing voor gezette tijden, voor dagen, maanden en jaren. En zoals dag en nacht elkaar afwisselen en zoals weken, maanden en jaren elkaar opvolgen, zo komen en gaan de door God op gezette tijden ingestelde Feesten (Leviticus 23).
In profetisch perspectief associëren rabbijnen zonsverduisteringen met gebeurtenissen in de wereld en maansverduisteringen met gebeurtenissen die het Joodse volk en – sinds 1948 – de staat Israël aangaan. Ik denk dat ze daarin gelijk hebben en dat God door zichtbare tekenen aan zon en maan onze aandacht vraagt voor iets dat Hij op het punt staat te gaan doen met Israël respectievelijk de heidenvolken.
Als een maansverduistering plaatsvindt bij volle maan – de schaduw van de aarde bedekt dan de maan –, dan krijgt de maan door het licht dat om de aarde heen komt een oranjerode kleur. Vandaar de term: bloedrode maan. In 2014 zijn twee totale maansverduisteringen te zien en in 2015 opnieuw twee bloedrode manen. Het is uitzonderlijk als in twee achtereenvolgende jaren tweemaal een bloedrode maan te zien is. Astronomen noemen dat een tetrad.
Wat deze tetrad nog meer bijzonder maakt is het feit dat elke bloedrode maan valt op een door God ingestelde Feestdag! Het betreft de eerste dag van het Pesachfeest (Exodus 12:1-18) respectievelijk de eerste dag van Sukkot ofwel het Loofhuttenfeest (Leviticus 23:33-34). Twee feesten die duidelijke voorboden zijn van wat komen gaat (Kolossenzen 2:16-17). Bij beide feesten kijkt Israël uit naar de komst van de Messias, het Lam van God, dat de zonde der wereld wegneemt.
Maansverduisteringen (bron: NASA website)
2014
15 april (14 Nisan 5774) – Pesach
8 oktober (15 Tisjri 5775) – Sukkot
2015
4 april (14 Nisan 5775) – Pesach
28 september (15 Tisjri 5776) – Sukkot
Naast de vier bloedrode manen zijn er in 2015 tevens twee zonsverduisteringen te zien. Zonsverduisteringen treden overigens alleen op tijdens nieuwe maan. Deze twee zonsverduisteringen vallen ook op twee bijzondere dagen, te weten op de eerste dag van het religieus Nieuwjaar (Exodus 12:2) respectievelijk op de eerste dag van het burgerlijk Nieuwjaar, Rosj HaSjana (Hoofd van het jaar), ook wel Jom HaSjofar (Dag van de Sjofar ) of Jom HaDiem (Dag van het Oordeel) genoemd (Leviticus 23:24, Numeri 29:1). Bij de Joodse jaartelling begint het nieuwe jaar dus met de maand Tisjri, wat de zevende maand is volgens de Thora.
Zonsverduisteringen (bron: NASA website)
2015
20 maart (1 Nisan 5775) – Nieuwjaar
13 september (1 Tisjri 5776) – Rosj HaSjana
Wat opvalt is dat alle door God ingestelde feestdagen worden gevierd rond de volle maansdagen, dus in het midden van de maand, behalve het religieus en het burgerlijk Nieuwjaar, die beide aanvangen bij nieuwe maan. Op de Joodse kalender begint, zoals gezegd, iedere nieuwe maand met de verschijning van een nieuwe maan, dat wil zeggen dat de maan dan precies tussen de aarde en de zon staat en alleen de schaduwkant van de maan te zien is. De maan is dus feitelijk niet te zien. Het zogenoemde asgrauwe licht is zonlicht, dat door de aarde naar de maan wordt gezonden en vervolgens door de maan weer naar de aarde wordt teruggekaatst en hier zichtbaar wordt. Dit licht is het best waarneembaar zo’n drie à vier dagen vóór en na nieuwe maan. Om die reden werd in vroegere tijden door het Sanhedrin de nieuwe maand pas geheiligd als twee getuigen hadden verklaard dat zij de nieuwe maan hadden gezien. Hoewel men dus wel kan inschatten wanneer het moment van de nieuwe maan daar is, weet niemand precies de dag noch het uur.
‘Meteen na de verschrikkingen van die dagen zal de zon verduisterd worden en de maan geen licht meer geven, de sterren zullen uit de hemel vallen en de hemelse machten zullen wankelen. Dan zal aan de hemel het teken zichtbaar worden dat de komst van de Mensenzoon aankondigt, en alle stammen op aarde zullen zich van ontzetting op de borst slaan als ze de Mensenzoon zien komen op de wolken van de hemel, bekleed met macht en grote luister. Dan zal Hij Zijn engelen uitzenden, en onder luid Sjofargeschal zullen zij zijn uitverkorenen uit de vier windstreken bijeenbrengen, van het ene uiteinde van de hemelkoepel tot het andere. Leer van de vijgenboom (Israël) deze les: zo gauw zijn takken uitlopen en in blad schieten, weet je dat de zomer in aantocht is. Zo moeten jullie ook weten, wanneer je dat alles ziet, dat het einde nabij is. Ik verzeker jullie: deze generatie zal zeker nog niet verdwenen zijn wanneer al die dingen gebeuren.Hemel en aarde zullen verdwijnen, maar Mijn woorden zullen nooit verdwijnen. Niemand weet wanneer die dag en dat moment zullen aanbreken, ook de hemelse engelen en de Zoon niet, alleen de Vader weet het.’(Mattheus 24:29-36)
Deze woorden van Jeshua krijgen nog meer impact als we ons realiseren dat Rosj HaSjana een dag van zelf-inkeer is, een dag waarop op de Sjofar wordt geblazen (Jom HaSjofar) ter herinnering aan Gods belofte dat Hij aan het einde der tijden Zijn volk zal terugbrengen naar het Beloofde Land, dat Hij de Messias zal zenden, dat de doden zullen opstaan, maar ook dat elk mens zal worden geoordeeld (Jom HaDiem).
‘Dan zal Ik tekenen geven aan de hemel en op aarde: bloed en vuur en zuilen van rook, de zon verandert in duisternis en de maan in bloed. Dan komt de dag van de HEER, groot en ontzagwekkend.’ (Joël 3:3-4)
In de afgelopen twee millennia zijn tot nu toe zeven tetrads geweest, die plaatsvonden op Bijbelse Feestdagen, namelijk in de jaren 162 en 163, 795 en 796, 842 en 843, 860 en 861, 1493 en 1494 en daarna pas weer in de twintigste eeuw, in 1949 en 1950 en 1967 en 1968. Bij die laatste twee tetrads staan we even stil.
Maansverduisteringen (bron: NASA website)
1949
13 april (14 Nisan 5709) – Pesach
7 oktober (15 Tisjri 5710) – Sukkot
1950
2 april (14 Nisan 5710) – Pesach
26 september (15 Tisjri 5711) – Sukkot
1967
24 april (14 Nisan 5727) – Pesach
18 oktober (15 Tisjri 5728) – Sukkot
1968
13 april (14 Nisan 5728) – Pesach
6 oktober (15 Tisjri 5729) – Sukkot
In 1948 was er overigens op de eerste dag van Pesach (23 april) en op de eerste dag van Sukkot (18 oktober) een gedeeltelijke maansverduistering te zien.
Rond de tijd dat die bloedrode manen aan de hemel stonden, vonden er voor het land Israël en het Joodse volk ingrijpende gebeurtenissen plaats. Allereerst de oprichting van de staat Israël op 14 mei 1948. Deze profetische gebeurtenis (Jesaja 66:8) was voor vijf Arabische landen aanleiding om de piepjonge staat Israël aan te vallen. Ondanks de enorme militaire overmacht van de Arabische coalitie, kwam Israël, met Gods hulp, op 10 maart 1949 als overwinnaar uit de Onafhankelijksoorlog; sterker en met veel meer grondgebied. Twee andere belangwekkende gebeurtenissen waren het aannemen van de Wet op de Terugkeer op 5 juli 1950 en de hereniging van Oost- en West-Jeruzalem op 7 juni 1967. Na negentien eeuwen was Jeruzalem weer in Joodse handen, overigens net als Judea en Samaria, de Sinaï, de Gazastrook en de Golanhoogte.
In het Joodse jaar 5775 zijn niet alleen twee bloedrode manen te zien op Sukkot (8 oktober 2014) respectievelijk Pesach (4 april 2015) en een zonsverduistering op de eerste dag van het religieus Nieuwjaar (20 maart 2015), maar het jaar 5775 is tevens een Sabbatsjaar (Leviticus 25:4-7). Het herinnert het volk Israël eraan dat, wanneer ze eenmaal (weer) in het Beloofde Land wonen, het land een aan God gewijde rust moet krijgen en dat Hij Zelf in hun noden zal voorzien.
Vanaf de oprichting van de staat Israël zijn dat dus drie tetrads ofwel twaalf bloedrode manen. In de Bijbel staan beide getallen voor volledigheid, compleetheid. Daarnaast staat het getal twaalf tevens voor eenheid van Gods volk Israël.
Welke gebeurtenissen staan Israël en de volken te wachten? De tijd zal het leren. Voor Israël zullen het gebeurtenissen zijn die enerzijds het proces van eenheid en herstel van het land en het volk, zoals door God bij monde van de profeten is beloofd, zullen versnellen. Anderzijds zullen het ontwikkelingen zijn die ervoor zorgen dat Israël nog meer alleen komt te staan in de volkerenwereld. De politieke en diplomatieke druk op de Joodse staat zal toenemen, net als de oorlogsdreiging van de (islamitische) vijanden rondom. Maar God Zelf zal de wacht betrekken en Zijn land beschermen tegen doortrekkende legers. Hij Zelf waakt over Zijn land en volk met eigen ogen (Zacharia 9:8).
‘Dan zal Ik tekenen geven aan de hemel en op aarde: bloed en vuur en zuilen van rook, de zon verandert in duisternis en de maan in bloed. Dan komt de dag van de HEER, groot en ontzagwekkend. Dan zal ieder die de naam van de HEER aanroept ontkomen: op de Sion, in Jeruzalem, is een toevlucht te vinden, zoals de HEER heeft beloofd; ieder die Hij roept zal worden gered.’(Joël 3:3-5)
Zullen de Europese en Amerikaanse Joden, net als de Russische Joden twee decennia geleden, ook massaal alija(moeten) gaan maken? Worden Judea en Samaria, het hartland van het Bijbelse Israël, officieel geannexeerd? Zal de Sion weer zichtbaar de plaats worden waar Gods heerlijkheid troont?
Voor de volken die zich tegen God en tegen Zijn oogappel Israël keren belooft het daarentegen niet veel goeds.
‘Ik zag, toen het zesde zegel verbroken werd, hoe er een zware aardbeving kwam. De zon werd zwart als een rouwkleed en de maan werd bloedrood. De sterren vielen op de aarde, zoals late vijgen die door een stormwind van de boom worden gerukt. De hemel scheurde los en rolde zich als een boekrol op. Geen berg of eiland bleef op zijn plaats. Koningen, machthebbers, legeraanvoerders, rijken, aanzienlijken, slaven en vrije mensen, iedereen trachtte zich te verbergen in grotten en tussen de rotsen in de bergen. Ze riepen de bergen en de rotsen toe: ‘Val op ons neer! Verberg ons voor het oog van Hem die op de troon zit en voor de toorn van het Lam! Want nu is de grote dag van Hun toorn aangebroken, en wie kan die doorstaan?’(Openbaring 6:12-17) ‘Dan zullen er tekenen zijn aan de zon en de maan en de sterren, en op aarde zullen de volken sidderen van angst voor het gebulder en het geweld van de zee; de mensen worden onmachtig van angst voor wat er met de wereld zal gebeuren, want de hemelse machten zullen wankelen.’ (Lucas 21:25-26)
Als je goed luistert, kun je de voetstappen van de Messias al horen …!
Wij gaan een ongekend spannende en stormachtige tijd tegemoet. Steeds meer wachters zullen hun positie innemen en naar Jeruzalem afreizen!
‘Laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op ons lijken.’ Gen 1:26
God heeft je gewild. Hij heeft het uitgesproken voor alle engelen en hemel bewoners. “Laat ons mensen maken naar ons beeld”. God heeft het niet onder stoelen of banken gestopt. Hij heeft hardop zijn begeerde en verlangen om een evenbeeld uitgesproken.
Wanneer wij het scheppingsverhaal lezen. Lijkt het alsof we van buiten kijken. We lezen de woorden “In het begin schiep God de hemel en de aarde.” Dan volgt 7 maal de uitspraak “God zei” en dan de woorden “God zei laten wij..” Het is alsof wij ineens het spreken van God de Vader tot de Zoon en tot de Heilige Geest mogen horen. Zeven maal werd er afstandelijk gesproken over dingen en dan word er gesproken vanuit het Gods hart. Wij willen iemand plaatsen op deze prachtige wereld die beelddrager is van wie we zijn.
God is de auteur van ieder mens. Het was een wilsbeslissing van de oneindige God om ons als mensen te maken. Hij wil dus elke keer dat Hij naar de aarde kijk iets van zichzelf terugzien. Het was Gods besluit om iemand te maken waarin Hij iets van zichzelf telkens weer terug kan zien.
Wat een bijzonder weten dat de oneindige God jou gewild heeft!
Mozes zingt een lied aan het eind van zijn leven. Hij heeft zijn taak volbracht en heeft het leiderschap van het volk overgedragen aan Jozua. Vaak kijkt men ook terug op zulke momenten, dat doet Mozes ook hier. Hij heeft een indrukwekkende toespraak gehouden, hij heeft het keer op keer benadrukt hoe God in het verleden voor het volk gezorgd heeft, en nu staan zij op een belangrijke moment om het beloofde land in te nemen. Het land dat God onder ede aan Abraham gezworen heeft aan zijn nageslacht te zullen geven. Dan zingt Mozes een lied en de belangrijkste woorden borrelen naar boven: “Want ik zal de naam des HEREN uitroepen. Geeft grootheid aan onze God, de Rots, wiens werk volkomen is, omdat al zijn wegen recht zijn. Een God van trouw, zonder onrecht, rechtvaardig en waarachtig is Hij.” Deut 32:3,4 Wat een geweldige getuigenis. Voor Mozes staat het vast: “God is trouw.”Dezelfde beloften van trouw gelden ook voor ons vandaag: “Hij zal u ook bevestigen ten einde toe, zodat u onberispelijk zult zijn op de dag van onze Here Jezus Christus. God is getrouw, door wie u bent geroepen tot gemeenschap met zijn Zoon Jezus Christus, onze Here.” 1Co 1:9 en “U hebt geen bovenmenselijke verzoeking te doorstaan. En God is getrouw, die niet zal gedogen, dat u boven vermogen verzocht wordt, want Hij zal met de verzoeking ook voor de uitkomst zorgen, zodat u ertegen bestand bent.” 1Co 10:13
Daarom mogen we het ook zingen en elkaar bemoedigen dat Hij niet verandert Hij blijft getrouw.
Afscheid nemen van vreemdelingschap
De laatste fase van mijn reis is aangebroken. De laatste afspraken en zo vaak mogelijk even tijd nemen om een kopje koffie te gaan drinken met mijn moeder. Dit blijft altijd de moeilijkste gedeelte van enige reis. Er komt altijd weer dat moment van weggaan . Niet weten wanneer je elkaar weer gaat zien. Het leven is een reeks van momenten van afscheid nemen. Nieuwe dingen worden met de tijd oude dingen, en dan komt het moment afscheid nemen van oude dingen. Niemand van ons is ons leven zeker. Niemand van ons weet wat echt in de toekomst voor ons is weggelegd. Onze leven en toekomst ligt in de handen van God onze hemelse Vader, Hij biedt zekerheid dat over de dood zich uitstrekt. Er is een leven na de dood, een leven in heerlijkheid waarin wij de Vader en Zijn Zoon Jezus mogen ontmoeten van aangezicht tot aangezicht. Dat moment dat we elkaar in de ogen mogen kijken. Wat een dag zal dat zijn. Daar verlang ik naar met heel mijn hart
Voor het leven hier blijft het de uitdaging om te leven met de rechte prioriteiten. Want alles wat nu nieuw en dringend kunnen zijn is ook aan tijd onderhevig, en komt er weer het moment van afscheid nemen.
In de dagen voor zijn kruisiging heeft Jezus zijn discipelen voorbereid op zijn afscheid: “Jullie moeten je niet zo laten verontrusten. Jullie geloven in God; geloof zo ook in Mij! In het huis van mijn Vader zijn vele woningen want Ik ga heen om voor je plaats te bereiden” Joh 14:1,2. Zij waren verdrietig met het oog op het onbekende van zijn vertrek. Afscheid nemen blijft moeilijk. Het word deel van je leven. De laatste momenten met mijn moeder samen, in het tehuis waar ze nu zit. Werd ik geconfronteerd met de vraag. Hoeveel keer moest zij in haar leven afscheid nemen. Afscheid nemen van haar jeugdvriendje, mijn vader na meer dan zestig jaar samen. Afscheid nemen van zo veel vrienden en kennissen door de jaren heen. Telkens weer nemen we afscheid. niet zeker wetende of we elkaar hier ooit weer hier mogen zien. Wel echter afscheid nemen in de zekerheid en de wetenschap dat we elkaar weer zullen ontmoeten, herkennen en zien in het Vaderhuis als deel van Zijn gezin. Geen vreemdeling meer! Want het is volbracht door Jezus aan het kruis! “Zo bent u dus geen vreemdelingen of gasten meer, maar burgers, net als de heiligen, en huisgenoten van God.’ Ef.2:19
Het regende toen ik hier aankwam. Johannesburg was helemaal overdekt. Het was een hele lange nacht.
ik zat op een stoel met een uitgezeten kussen. Stij met zere bilspieren liep ik Johannesburg luchthaven binnen. Ik vind het warm mensen om me hee doen jassen aan. Dan lange rijen voor de douane. Hier wam ik Heidi Baker en Haar man Roland tegen. Zij leiden Iris Ministries in Mosambiek. Duizende weeskinderen gevenzij onderdak en een voedingsprogramma voor vele daklozen.. Trin in Nederland heeft heel veel moeite gedaan om een boot voor hen te kopen zodat zij operaties kunnen uitvor=eren. Hazelippen enn staaroperaties op een boot. Vier artsen uit Ameriak hebben al ingewilligt om te komen helpen. Nu even een paar woorden in de voorbijgaan en dan naar de huur auto. Het regend pijpestelen als ik de weg op gaan naar Johannesburg. Alles lijkt weer anders door de regen. Het is even wennen om rechts te rijden.Dan komt de emoties weer naar boven. Vreemdeling zijn. Het is zo vertrouwd en toch weer elke keer vreemd. Gesproken met mijn zus en zwager vertrouwd dan praten zij over dingen die het afgelopen week het nieuws domineerde in Zuid Afrika. Ik weet er niets van. Het Catshuis overleg zegt hen helemaal n iets. Ze kunnen niet geloven dat we praten over de NS die niet goed functioneerde. Dan naar mijn moeder, een vreemde plaats., een kamer, niets meer van haar meubels. Al het bekende uit haar omgeving is nu weg. Een mooi kamer een bedsprei een nieuwe woning.Sedert de beroerte heb ik haar niet gezien. Behoorlijk emotioneel is onze ontmoeting. Het is goed samen te huilen. Vreemde mensen om haar heen. :ieve verzorging. Steeds komt het vreemdelingschap zo naar voren. Mijn thuisland, maar ik mis een zekere aansluiting, weer voel ik die vreemdelingschap. Dat beleef ik ook ieder jaar in Nederland met Sinterklaas. Steeds meer ontdek ik wat het betekend. We zijn bijwoners op aarde, onze burgerschap is in de hemel. Hebr 11:13″In dat geloof zijn deze allen gestorven, zonder de beloften verkregen te hebben; slechts uit de verte hebben zij die gezien en begroet, en zij hebben beleden, dat zij vreemdelingen en bijwoners waren op aarde.” Altijd zullen we het houden een gevoel van vreemdelingschap totdat ook ons lichaam veranderd zal worden en wij een euwige huis ontvangen.
In Nederland zijn er allerlei soorten gemeenten te vinden. Vele mensen hebben ook hun eigen voorkeur voor een gemeente en bij wie ze horen en bij niet. De gemeente is echter niet een uitvindsel van ons als mensen. God heeft een hele duidelijke plan en strategie voor de gemeente. Zoals David de tempelbouw voor zijn zoon heeft voorbereid zo heeft God de Vader in Christus Jezus ook de voorbereidingen getroffen voor de bouw van de gemeente een geestelijk huis. Het allerbelangrijkst van gemeente zijn is luisteren naar het Woord van God om zijn inzettingen te doen en luisteren naar de Stem van God. Elke persoon is uniek er zijn geen twee mensen die gelijk zijn. Elke mens heeft zijn eigen gaven en talenten. Zo geloof ik ook dat elke gemeente uniek is. Elke gemeente draagt iets van de DNA van Christus en heeft een eigen identiteit en een eigen doel door de Here God zelf bepaald. Het is daarom niet ons ijver, niet onze inzet niet onze goede werken maar het is de Here die door Zijn Heilige Geest de gemeente moet bouwen. “Als de HERE het huis niet bouwt, tevergeefs zwoegen de bouwlieden daaraan; als de HERE de stad niet bewaart, tevergeefs waakt de wachter.” Ps127:1 De hoeksteen van de gemeente is Jezus Christus. Juist in de paastijd gedenken wij dat de steen door de bouwlieden veracht is de hoeksteen geworden. Hij heeft ook beloofd voor zijn dood aan het kruis “Ik zal mijn gemeente bouwen en de poorten van de dodenrijk zal haar niet overweldigen.” Mat 16. Daarom blijft het ons lied en gebed. Bouw uw Kerk O Heer. Geef ons de wijsheid in deze tijd om de mensen te bereiken die u op oog heeft.
Afgelopen week nog steeds bezig met de geschiedenis van Opwekkingen voornamelijk in Engeland en Amerika. Alles wat God door zijn Geest daar deed had ook een invloed op Nederland, maar niet in die mate wat als in Amerika en Engeland. Toch waren er een hele aantal merkwaardige bewegingen van Gods Geest ook in Nederland. Ik ben nog steeds bezig om deze in kaart te brengen. Afgelopen maandag terwijl ik sprak over de opwekkingen bemerk ik hoe mijn hart steeds meer geroerd werd. Het Boek vertaling vertaald het aldus “HERE, ik heb van uw roemruchte daden gehoord en ben met ontzag vervuld voor wat U gaat doen. laat uw daden herleven in deze tijd, maak uw kracht openbaar. al bent U toornig geworden, vergeet niet medelijden te hebben!” Het gebed van Habakuk om de daden van God weer merkbaar, tastbaar, zichtbaar, overtuigend te zien in onze tijd. Wanneer we lezen hoe de kerk van Christus in het begin een instrument was van tekenen en wonderen, dan is mijn gebed Here doe het ook met ons. Zoals de schaduw van Petrus zieken genas en de zweetdoeken van Paulus kracht had om te genezen, doe het ook in onze tijd!.
“Gedenk dan heel de weg, waarop de HERE, uw God, u deze veertig jaar in de woestijn heeft geleid, om u te verootmoedigen en u op de proef te stellen ten einde te weten, wat er in uw hart was: of gij al dan niet zijn geboden zoudt onderhouden. Ja, Hij verootmoedigde u, deed u honger lijden en gaf u het manna te eten, dat gij niet kendet en dat ook uw vaderen niet gekend hadden, om u te doen weten, dat de mens niet alleen van brood leeft, maar dat de mens leeft van alles wat uit de mond des HEREN uitgaat..” Deut. 8:2,3 Door heel de bijbel klinkt het als een refrein: Het hart van de mens blijft het allerbelangrijkst. Het is uit het hart dat zonde opborrelt, ons hart is de meest belangrijkste drijfveer voor al onze handelingen. In het boek Spreuken staat er; “Behoed uw hart boven al wat te bewaren is, want daaruit zijn de oorsprongen des levens .. Bescherm je hart boven alles, want uit je hart komt alles voort wat je doet .” Spr. 4:23
Geef me je hart’
God vraag ons niet alleen: Wat is in je hart maar ook:’Geef me je hart’
Waar je hart is, daar zal ook je schat zijn. Daarom vraag God heel duidelijk aan ons: “Mijn kind, geef mij uw hart, laten uw ogen behagen hebben in mijn wegen.” Koning David begreep het heel goed. Geen ander schrijver in de Bijbel die het woord hart zo vaak in de mond genomen heeft als David. Toen hij nog heel jong was heeft God van Hem gezegd: “Een man naar mijn hart”. Aan het eind van een veel bewogen leven zegt God van David dat hij, nog steeds een man naar Gods hart was, die in alles deed wat God hem opgedragen heeft, behalve in de zaak van de Hethiet Uria. David ondanks zijn fouten bleef zoeken naar wat het hart van God vreugde gaf.
Nederland en regen zijn voor mij bijna synoniem. Mijn eerste aankomst in Nederland was op een gure regenachtige winterdag. Natte sneeuw veel wind donkerblauw grijs-zwarte wolken die overheen vliegen. De volgende dagen waren niet anders. Donkere regen dagen volgden elkaar op totdat ineens op een zondagmorgen was het stil. De lucht was helder, alle geluiden waren gedempt. Het heeft gesneeuwd. Wat een prachtige dag alles fris en helder maagdelijk wit. Sneeuw bedekte alles. Iedereen was buiten, kindertjes in sleetjes opgewekte ouders die met de kinderen op stap waren. En na al dat moois weer regen, regen en nogmaals regen. Maanden lang regen. Komende uit Zuid-Afrika was regen altijd een zegen. Late namiddag donderbuien gaf verfrissing en was weer zo over. Achter de wolken schijn te de zon. De voorjaarsregen maakte daar een einde aan de bruinwinter gras en waste alle stof van de winter weg. Regen bracht vreugde nieuw leven en de lente. In Nederland is de regen een pretbederver. Na regen is daar niet altijd zonneschijn maar dagen van grijsgrouwe wolkenluchten.
