Vreugde, blijdschap woorden die in de dienst aan God in het oude Testament vele malen centraal staan (zie vorige week). De dienstwerk aan de Here God moest gepaard gaan met vreugde, blijdschap. Vele woorden in onze gewone taal kregen in de Bijbel zo een geladen betekenis. Het lijkt wel of traditie en liturgie er een laagje vernis over gelegd heeft. Paulus schrijft aan de kerk in Filipenzen: “Verblijdt u in de Here te allen tijde! Wederom zal ik zeggen: Verblijdt u!”Fil 4:4 Het is opvallend hoe de vertalingen erover struikelen. Blijdschap betekend vrolijk uitbundig maar vreugde is wat ingetogener en meer innerlijk. Vanuit het Oude Testament komt de oproep juist om de Here met uitbundige blijdschap te dienen. David begreep het heel goed. Toen David het ark van het verbond naar Jeruzalem bracht danste hij de hele weg uitbundig voor de processie uit. Hij wilde zichzelf vernederen en zijn God grootmaken. De ontdekking van de genade en de liefde van God kan niet beheerst worden. Het is als een doorbrekende dijk die overal zijn sporen nalaten. Petrus noemt het een uitbundige blijdschap die je niet in woorden kan omvatten. 1Petr.1:8
De vreugde in de Here is een veilige plaats. Er zijn twee manieren om in die veilige plaats te komen. Allebei heeft te maken met een bewuste keuze om naar God te gaan. De ene is om God hardop te loven en te prijzen ondanks je omstandigheden. Dat heeft Paulus en Silas gedaan in de gevangenis met opengereten ruggen en de voeten in blokken. De ander is om je innerlijke aan te spreken en bewust Gods tegenwoordigheid op te zoeken. David spreekt zijn ziel aan: “Wat buigt gij u neder, o mijn ziel, en zijt gij onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem nog loven, mijn Verlosser en mijn God!”Ps 42:5
Niet toelaten dat de omstandigheden je vreugde en blijdschap bepalen. Maar midden in je omstandigheden ingaan in de veilige plaats van Gods nabijheid. De vreugde in de Here is je toevlucht – de veilige plaats. Neh 8:10 En dan ontdek je samen met David en velen die de Here volgen. In uw nabijheid is volheid van vreugd. Of zoals in het Engels zo mooi uitgedrukt: “In your presence is fullness of joy.” Ps 16:11
Vreugde
Bij het lezen en mediteren in het boek Deuteronomium was ik verbaasd en verrast over de diepe betekenissen en lessen uit deze geweldige onderwijzen van Mozes. Er is niemand in de het oude Testament die zo intiem in een vriendschapsrelatie met God heeft omgegaan. Mozes heeft de heerlijkheid van God op verschillende momenten ervaren. De ervaringen leiden tot een diepe verlangen naar meer en meer van de heerlijkheid van God de Vader. Hij kreeg te zien wat geen ander levende mens ooit heeft gezien. God toonde aan Mozes zijn eigen modelverzameling! Mozes zag het model van de Tabernakel, met alle instrumenten. Het moest de vorm aannemen van een kruis. Telkens moest het bloed van de offers op specifieke plaatsen gesmeerd en gestort worden. Allemaal beelden die vooruitwijzen naar het kruis van Golgotha.
Heerlijk om dat te ontdekken in het Oude Testament. Wat mij echter raakte was dat elke keer bij de offers en dienst aan God een vereiste was dat Hij met vreugde gediend moest worden. Je moet je verheugen voor de aangezicht van de HERE uw God. Zeven maal in Deuteronomium wordt de uitdrukking herhaald “Gij zult u verheugen voor de aangezicht van de HERE uw God”. Het Hebreeuwse woord wat wij vertalen met verheugen staat vertaald in de Lutherse vertaling met “feestvieren” . Uitbundig van vreugde bewegen voor de aangezicht van God en geld voor alle gevallen: Wanneer men verschijnt om gaven te geven uit dankbaarheid. Wanneer men komt om schuld te belijden en een schuldoffer te brengen. Wanneer men komt om de drie grote feesten te vieren. Wanneer Gods volk komt om in Zijn tegenwoordigheid te verschijnen was de opdracht: Vreugde, blijdschap, feest en dansen voor Zijn aangezicht.
Ik heb het nooit zo begrepen. Vanuit mijn achtergrond moest men zich stil houden voor God. David werd een man naar Gods hart genoemd. Ik geloof dat hij die opdracht vanuit de laatste woorden van Mozes ter harten heeft genomen, en het ook uitbundig in praktijk heeft gebracht.
Mijmerend en mediterend was de vraag in mijn hart. Hoe Vader? Hoe wild U dat wij het grootste offer ooit gebracht zal vieren voor uw aangezicht?
God van Trouw
Mozes zingt een lied aan het eind van zijn leven. Hij heeft zijn taak volbracht en heeft het leiderschap van het volk overgedragen aan Jozua. Vaak kijkt men ook terug op zulke momenten, dat doet Mozes ook hier. Hij heeft een indrukwekkende toespraak gehouden, hij heeft het keer op keer benadrukt hoe God in het verleden voor het volk gezorgd heeft, en nu staan zij op een belangrijke moment om het beloofde land in te nemen. Het land dat God onder ede aan Abraham gezworen heeft aan zijn nageslacht te zullen geven. Dan zingt Mozes een lied en de belangrijkste woorden borrelen naar boven: “Want ik zal de naam des HEREN uitroepen. Geeft grootheid aan onze God, de Rots, wiens werk volkomen is, omdat al zijn wegen recht zijn. Een God van trouw, zonder onrecht, rechtvaardig en waarachtig is Hij.” Deut 32:3,4 Wat een geweldige getuigenis. Voor Mozes staat het vast: “God is trouw.”Dezelfde beloften van trouw gelden ook voor ons vandaag: “Hij zal u ook bevestigen ten einde toe, zodat u onberispelijk zult zijn op de dag van onze Here Jezus Christus. God is getrouw, door wie u bent geroepen tot gemeenschap met zijn Zoon Jezus Christus, onze Here.” 1Co 1:9 en “U hebt geen bovenmenselijke verzoeking te doorstaan. En God is getrouw, die niet zal gedogen, dat u boven vermogen verzocht wordt, want Hij zal met de verzoeking ook voor de uitkomst zorgen, zodat u ertegen bestand bent.” 1Co 10:13
Daarom mogen we het ook zingen en elkaar bemoedigen dat Hij niet verandert Hij blijft getrouw.
Geloof 5
Abraham geloofde in God en het werd hem tot gerechtigheid gerekend. Zo staat het in het oude Testament. In het nieuwe Testament wordt dat verder uitgediept. Hij geloofde God en werd een vriend van God genoemd. Wat een geweldige getuigenis, God noemt Abraham Zijn vriend. Abraham wandelde door geloof en niet aanschouwen. Als vader voor alle gelovigen heeft hij een weg gebaand voor een ieder die gelooft. God geeft rijke beloften voor een ieder die in de voetsporen van Abraham wil wandelen in geloof.
In het Johannes Evangelie klinkt het als een refrein uit de mond van Jezus: Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven… Wie in Mij gelooft, zal nimmermeer dorsten…Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Wie gelooft, heeft eeuwig leven… Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien… Wie in Mij gelooft zal leven, ook al is hij gestorven… Jezus riep en zeide: Wie in Mij gelooft, gelooft niet in Mij, maar in Hem, die Mij gezonden heeft… Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, wie in Mij gelooft, de werken, die Ik doe, zal hij ook doen, en grotere nog dan deze, want Ik ga tot de Vader… Wie is het, die de wereld overwint, dan wie gelooft, dat Jezus de Zoon van God is? …Wie in de Zoon van God gelooft, heeft het getuigenis in zich; wie God niet gelooft, heeft Hem tot een leugenaar gemaakt, omdat hij niet geloofd heeft in het getuigenis, dat God getuigd heeft van zijn Zoon…
Wat een rijkdom het lijkt bijna alsof de uitdrukkingen sterker worden en steeds meer geloof vraagt. Bij mij bewerkte het een ontroering Here “Ik Geloof!” en ik mag al deze beloften mij toe-eigenen. Wie gelooft heeft eeuwig leven. Wie gelooft overwint de wereld.
Immers het Schriftwoord zegt: Al wie op Hem zijn geloof bouwt, zal niet beschaamd uitkomen!
Geloof 4
Blijven geloven , als je het niet meer zien zitten. Paulus heeft heel veel meegemaakt en werd telkens weer geconfronteerd met enorme uitdagingen. Uitdagingen die hij in geloof tegemoet trad. Een definitie van geloof vinden we in Hebreeën 11:1. “Geloof nu is de zekerheid van de dingen die we hopen het bewijs van de dingen die we (nog) niet zien.” Zo werden de discipelen ook uitgedaagd om nu juist meer te geloven. Jezus was veertig dagen in hun midden en heeft met hen gesproken over alles wat het koninkrijk God aangaat. Daarna werd hij voor hun ogen opgenomen in de hemel op een wolk. Zijn belofte was om te blijven wachten in Jeruzalem op kracht uit de hoogte. Of in moderne Nederlands. Zij moesten wachten op hemelse kracht. Die hemelse kracht zal uit de blote hemel op ze komen. Kracht is niet zichtbaar, je kan wel de uitwerking van kracht zien, het is meetbaar maar je kan het niet zien. Zo werden de volgelingen van Jezus uitgedaagd om te gaan geloven in bovennatuurlijke kracht. Hemelse kracht die hun zou dragen en sterken. Deze kracht was de belofte van de Vader die de Kerk van Jezus op aarde zou bouwen. Er was geen zekerheid van deze kracht. Vanaf de hemelvaart van Jezus waren zij gericht in geloof op de kracht van God die komen zou. Deze kracht heeft hun, geconfronteerd met de aller-moeilijkste situaties, staande gehouden. Deze zelfde kracht is er ook voor ons. Ook wij moeten geloven wanneer we het niet zien – of niet meer zien zitten. Geloof is de zekerheid dat God de Vader zal voorzien waar wij krachteloos zijn.
Geloof 3
Geloof kan een enorme kracht zijn. Geloof heeft een geweldige invloed zijn atmosfeer en omgeving. Mensen met een groot geloof steken anderen aan en kunnen met elkaar grote dingen voor God doen. We lezen over deze geloofshelden in de bijbel. Mannen en vrouwen die door hun geloof koninkrijken bedwongen hebben. Ze hebben het recht gehandhaafd en verkregen wat God had beloofd. Ze hebben leeuwenmuilen gesloten en laaiend vuur gedoofd en ze zijn ontsnapt aan het zwaard. Ze groeiden uit boven hun zwakheid; ze werden sterk in de geloofsstrijd en dwongen vijandelijke legers tot de terugtocht. Vrouwen kregen hun geliefden uit de dood terug. Dit alles door hun geloof.( Heb.11:33,34,35) Geweldig! Maar er is ook een kracht die dit geweldige kracht van het geloof kan ondermijnen. Dat is vrees. Vrees komt niet van God. Het is de wereld binnengekomen na de zondeval. Jezus bemoedigd Jairis met de woorden, “Vrees niet geloof alleen.”Mar 6:36 We komen vele verhalen in de bijbel tegen van geloofsdurf. Maar ook voorschriften in de Bijbel om mensen die vrezen niet mee te laten doen in de strijd. Deze verhalen vinden we al in het begin wanneer God een volk voor hemzelf verzameld. We vinden het ook terug in het verhaal van Gideon. Hij moest de mannen die vreesde naar huis sturen. Zij mochten niet optrekken in de strijd. Twijfelaars en vreesachtige worden in de schrift op geroepen om te geloven. Want God is een beloner van wie met volle overgave Hem zoeken. Telkens wanneer God iemand roept of ontmoet komen de bemoedigende woorden. “Vrees niet Ik ben met je”!
Vijf Jaar De Weg
We zien uit naar geweldige fijne dagen komend weekeind met elkaar!
Vijf jaar later! Wat een geweldig voorrecht en een wonder. Op het moment dat we biddend vastend bezig waren te zoeken naar een gebouw in Amstelveen, sprak de Here heel duidelijk tot me: “Maak een optrekkende Beweging” Toen kwamen we in contact met het Karwei.
God blijft getrouw. Vijf jaar bestaan en nu de grote uitdaging om in geloof Gods plan ten uitvoer te brengen. Ik ben gaan onderzoeken waar het getal vijf in de Bijbel voor staat. Het getal vijf komt in de Bijbel maar liefs 381 keer voor. Er zijn wel verschillen tussen de vertalingen zo komt het in de NBG meer malen voor dan de Herziende Statenvertaling. Vijf is het getal van de “Genade”. Het getal komt veelvuldig voor bij het bouw van de tabernakel, in veelvouden van vijf . Het brandofferaltaar voor de vergeving van zonden was vijf bij vijf, de heiligdom werd gescheiden door een gordijn aan vijf pilaren. De bedekking van de tabernakel aan de binnenkant bestond uit vijf tentkleden bevestigt aan vijf anderen. De tabernakel spreekt van Gods tegenwoordigheid en genade.
Zo heeft God de mens ook geschapen met vijf vingers en vijf tenen. Een teken van de eigen verantwoordelijkheid voor de daden. Ieder is verantwoordelijk voor wat hij of zij heeft gedaan. Zo werden ook de offers met de hand gebracht om weer goed te maken wat fout is gegaan. We lezen dat de oudsten van elke stam; vijf rammen vijf bokken en vijf eenjarige lammeren als vredesoffers brachten. Vijf wijze en vijf dwaze maagden, vijf woorden om te begrijpen 1Kor14:19
De verantwoordelijkheid van de mens stopt nooit, zo werden het volk geconfronteerd met de vijand in het beloofde land. Vijf koningen die zich verenigden tegen Israël. Jozua leidde de strijd en aan het eind moest elke soldaat zijn voeten zetten op de nekken van de vijf koningen als teken van de overwinning. Omdat het volk niet zijn erfenis in bezit nam en in geloof stond, kwamen de vijf steden aan de kust in de handen van de Filistijnen. Hiertegen werd eeuwen lang gevochten.
God heeft echter een belofte gegeven indien we in geloof handelen en verantwoordelijkheid durven te nemen: “Vijf van u zullen honderd achtervolgen, en honderd van u zullen tienduizend achtervolgen, en uw vijanden zullen voor uw aangezicht door het zwaard vallen.” Lev. 26:8
Vijf broden gegeven in de handen van Jezus waren genoeg om vijfduizend te voeden.
Als we dat laatste op ons laten inwerken hebben we een taak en verantwoordelijkheid naar de toekomst maar ook geweldige beloften om gaven en talenten broden en vissen vermenigvuldigd te zien worden en geloofsoverwinningen te behalen.
Ebenhaezer: Tot hiertoe heeft God ons geholpen, Hij zal ook in de toekomst ons verder geleiden.
Geloof 2
We lezen in de schrift dat Jezus aangetrokken werd door mensen met geloof. Hij sprak altijd zijn waardering uit naar mensen die groot geloof hebben. Zo gaf Hij complementen aan juist de mensen zonder een joodse achtergrond, ( lees zonder kerkelijke achtergrond) die meer van hem verwachte dan zijn eigen volk. Toen Petrus over het water liep en begon te zinken. Was zijn vraag, “Kleingelovige waarom ben je gaan twijfelen” . Met zijn klein geloof liep Petrus over het water. De komende tijd willen we met elkaar vanuit de schrift ons gaan verdiepen in geloof. Je vind in de bijbel verschillende kwalificaties van geloof: kleingeloof, grootgeloof, geen geloof, duivelsgeloof, zaligmakendgeloof en geloof van God. God vraagt van ons een actief geloof om te reageren vanuit liefde op zijn woord. Voor mij persoonlijk was de grootste verrassing dat de Bijbel erover spreekt dat ook de satan in God gelooft maar dat is natuurlijk niet geloof om in Gods koninkrijk in te gaan.De vraag dat we onszelf moeten stellen is: Wat voor geloof heb ik?
Geloof ik om gered te worden?
Is mijn geloof een vertrouwensrelatie met mijn maker, of is mijn geloof een op afstand aanvaarden van een onpersoonlijk wezen?
Bijbels geloof is altijd gebaseerd op relatie en komt voort uit relatie. Ik heb een relatie met de schepper van hemel en aarde. Hij is mijn Vader geworden. Hij heeft mij lief en heeft voorziening gemaakt voor mijn zwakheden en zonden door Zijn eigen Zoon te laten sterven om mijn onvolkomenheden op te vangen en te niet te doen. Nu mag ik leven door Zijn kracht.
Geloof
Terugkijkend naar Pasen springt er maar een ding eruit. Geloof! We lazen van Johannes dat hij de windselen zag, ook Petrus en Maria zagen het. Johannes geloofde echter. Hij geloofde dat Jezus was opgestaan uit de dood. In het Markus Evangelie lezen we dat Jezus aan de elf apostelen verscheen “en Hij verweet hen hun ongeloof en hardheid van hart.” Het evangelie, dat is het goede Nieuws van God vraagt altijd geloof. Twijfel heeft geen waarde in het koninkrijk van God. Petrus spreekt over geloof dat veel kostbaarder is dan goud. Voor de gemeente van Christus is een keuze, we kiezen ervoor om in geloof te staan, vanuit geloof te leven, en diegenen die niet of nog niet geloven te helpen om beter te kunnen geloven. Geloof vraagt altijd een offer van ons hart. Jezus sprak ook over de hardheid van het hart. Hardheid van hart verhinder ook het werk van de Heilige Geest. Daarom bij twijfel meebidden met de vader die riep. Ik geloof Here maar kom mijn ongeloof te hulp.
Hoe kunnen we geloof bouwen? Door ons te richten op het woord van God. Ga eens voor jezelf opnieuw de verhalen van Jezus lezen. Neem het woord serieus, peins of neem tijd om er over na te denken. Dan bemerkt je vanzelf dat het geloof gaat groeien. Want geloof komt door het Woord van God.
God houdt van Feesten 2 vervolg
God houdt van “UITBUNDIGE FEESTEN”.
Israël heeft de feesten altijd uitbundig gevierd. Dat begint al
in het voorjaar met Pesach. Pesach is niet ons Pasen, maar ons
Goede Vrijdag. Want op Pesach werd het Lam geslacht. Een lam dat
drie en een halve dag onder het volk was geweest. En dat had als
betekenis: het lam was in het huis van een Joods gezin, om
“beproefd te worden of er iets verkeerds aan was”. Zo heeft ook
Jezus drie en een half jaar onder het joodse volk gewoond. En in
die tijd kon iedereen Hem beproeven of er iets zondigs in Hem
was. Jezus bleek in alles zonder vlek of rimpel te zijn. Daarom
kon Hij ook het Lam zijn dat onze zonden wegnam.
Toen stierf Jezus op Golgotha. Ik heb me er wel eens over
verwonderd waarom Jezus na de kruisdood niet onmiddellijk van het
kruis afkwam om te laten zien dat Hij God was. maar Jezus volgde
helemaal de Joodse traditie. In de Joodse traditie n.l. werd het
hel huis doorzocht of er iets bederflijks was, iets dat aan
gisting onderhevig was. Onze grote schoonmaak is daarvan
afgeleid. Als ze iets vonden dat aan bederf onderhevig was, werd
dat in een doos gestopt en in de grond begraven. Zo is Christus
begraven, om alle zonden volledig in de dood te brengen. Voelt u
hoe de feesten van Israël ons nu nog kunnen aanspreken?
Daarna kwam het feest van de eerstelingen, en dat is het feest
van Pasen, de Opstanding. Christus was de eersteling die opstond
uit de doden, en daarna in het glorielicht stond. Vijftig dagen
daarna wordt het Pinksteren. na de uittocht uit Egypte hebben
volgens de rabbijnen de Israëlieten door de woestijn gezeuld, tot
ze bij de Sinaï kwamen. Op die plaats komt Mozes met de wet naar
beneden van de berg. Maar het volk danste om het gouden kalf, en
er stierven op die dag drieduizend. Maar als op het Pinksterfeest
in Jeruzalem Petrus het evangelie verkondigt aan allen die in
Jeruzalem zijn, worden drieduizend Joden tot nieuw leven gebracht
in de Geest. “De wet verdoemt, maar de Geest maakt levend.”
Tenslotte komt er de cyclus van drie feesten in de zevende maand.
Het feest der bazuinen luidt in dat mensen tien dagen lang
nadenken over hun zonden. Het is een tijd van diepe inkeer die
eindigt in Yom Kippur, de Grote Verzoendag. Dan gaat de priester
de tempel binnen en sprengt het bloed op het deksel van de ark en
iedereen van het volk mag vergeving ontvangen. Weet u dat het
feest van Yom Kippur, wat zo ’n ernstige feest is, eindigt met
een enorme jubel, want het volk weet dat z’n zonden vergeven
zijn. Daarom kun je geweldig vreugde bedrijven, omdat de schuld
is weggedaan.
HET FEEST VAN DE TOEKOMST
Na Yom Kippur begint het feest van Sukoth, het feest van de
Loofhutten, en dat is het feest van de toekomst. Wij weten daar
nauwelijks raad mee als christenen. Wij kennen na Pinksteren
alleen nog maar kerst. Sukkoth, het Loofhuttenfeest, is de
afsluiting van een bepaalde tijd.Alle noten, vijgen, druiven,
gerst, haver, tarwe en alle verdere vruchten zijn binnen
gehaald. Nu wacht men op een nieuwe tijd.
Het Loofhuttenfeest is het feest van de volkeren, voor u en voor
mij en Israël samen, om de Messias te gaan verwachten. Pasen is
een tijd om met Hem te sterven. Pinksteren is de tijd voor de
heer om zijn Geest te geven, en Loofhuttenfeest is de tijd om Hem
te verwachten. Sukkoth is een kleurrijk en blij feest. Er zijn
vele emotionele uitbarstingen in Jeruzalem. De Vreugde der Wet,
Simchat Thora, is er een onderdeel van. Dan dansen ze met de
wetsrollen in de armen door de straten. Ik herinner mij, dat toen
ik voor de eerste keer als gereformeerde man in aanraking kwam
met het Volle Evangelie, de spreker vroeg de mensen om hun Bijbel
omhoog te steken. Ik vond het erg moeilijk. Moet je zoiets nou
doen? Maar toen ik in Israël kwam zag ik dat mensen veel meer
doen dan allen de Bijbel omhoog steken. Zij dansen er mee door de
straten. Al die mensen hebben vreugde en hoop op de toekomst,
omdat ze eens met de Messias zullen zijn in het nieuwe Jeruzalem.
Ze wachten op een nieuw seizoen. Op een tijd waarin het zal zijn:
Christus(Messias) alles in allen. Jezus vond het Loofhuttenfeest
belangrijk. In Johannes 7 staat hoe hij eerst niet wilde gaan
naar het feest, zelfs zijn eigen broeders geloofden niet in Hem.
Maar op het heilige moment van het feest, op het moment waarop de
priester de gouden kan met water uit Siloam uitgoten bij het
altaar, op dat stille moment, hoor je opeens een krachtige stem
spreken: “Indien iemand dorst heeft die kome tot Mij en drinke,
en stromen levend water zullen uit zijn binnenste vloeien”. Jezus
sprak; hij wees naar Jesaja 12 waar staat dat we met vreugde
water zullen scheppen uit de fonteinen van heil.
Loofhuttenfeest is een moment in de tijd. Joden hebben nooit
geweldige gebouwen gehad, ga maar kijken in Israël. Ze hebben
geen monumenten waarvoor je neer kunt knielen. Maar Joden leven
in de verwachting van de Messias. Sommige staan soms twee uur
lang bij de Klaagmuur te bidden “Messias Kom! Messias Kom!….”
En wij mogen dat met hen bidden en roepen:”Maranatha! Jezus kom!”
DE VREUGDE VAN DE WET
Vreugde der Wet is de laatste, de achtstedag van het
Loofhuttenfeest. Toen men een rabbijn vroeg waarom een achtste
dag was toegevoegd, zei Hij:”God is als een Koning, die zijn
kinderen uitnodigt voor een feest”. Wie zoiets hoort, begrijpt
dat de Joden weet hebben van het mysterie van de komst van de
Messias, van het geheim van de vereniging van de Messias met
zijn volk. Een vereniging, die zal zijn als een bruiloft.
Op het feest Vreugde der Wet wordt n.l. de Thora, de wetsrol
rondgedragen onder een baldakijn, de chupah, die allen bij
trouwerijen wordt gebruikt, net alsof er een bruiloft aan de gang
is. Nu is het merkwaardige dat de Thora, “de bruidegom van het
feest” wordt genoemd. Alsof God als Bruidegom naar zijn volk
toekomt. De Thora is het beeld van Jezus Messias, die de wet
heeft vervuld, en die komen zal om zijn bruid te werven, en onder
zijn volk zal wonen, zal tabernakelen (Johannes 1).
Tijdens deit feest kwam de Joden Jezus vragen”wie bent u echt: De
Joden kwamen om Hem heen staan en vroegen: “Hoe lang houdt U ons
nog in spanning? Als U de Christus bent, zeg het dan!”
(Johannes 10:22-24). NU wilde zij het weten? Is de toekomst al
aangebroken. In Openbaring staat: de tent, de loofhut of suka,
van God is bij de mensen. God komt onder de mensen.Hij nodigt uit
tot die maaltijd. Hij wil dat we toekomstverwachting, hoop hebben
om eens bij Hem te zijn.
Daarom houdt God van feesten.