Tag: Bestemming

Geplaatst op

Dromen

Jakob was weggevlucht van zijn ouderlijk huis omdat zijn broer hem wilde doden. Zo was hij onderweg naar Haran. Terwijl hij opreis was werd het donker en ging hij overnachten. Terwijl hij sliep had hij een droom en zag de hemel open en de Here God zittende op de troon in de hemel. Er was een grote trap omhoog vanaf de plaats waar hij sliep en de engelen van God waren bezig om naar boven en naar beneden te bewegen op die trap. God sprak met Jakob en deelde zijn belofte met de grootvader van Jakob Abraham. God zei “Jakob deze belofte is ook voor jou.”
Dit verhaal was altijd voor mij het verhaal van de droom van Jakob, totdat ik het echt ging studeren en ontdekte dat het God was die zijn eigen droom voor Abraham, Izaak en jakob deelde met Jakob. Het was niet alleen een droom over hen maar over alle volkeren en alle geslachten van de aarde. Als ik het goed leest gaat het er om dat God alle volkeren en hun kinderen wil zegenen en de afstammelingen van Israël ervoor wilt gebruiken! Dat houdt ook een belofte en een zegen in voor ons. Iets van dit geluid klinkt door in

Psalm 67
1 Voor de koorleider. Bij snarenspel. Een psalm, een lied.
2 God, wees ons genadig en zegen ons,
laat het licht van uw gelaat over ons schijnen, sela
3 dan zal men op aarde uw weg leren kennen,
in heel de wereld uw reddende kracht.

4 Dat de volken u loven, God,
dat alle volken u loven.
5 Laten de naties juichen van vreugde,
want u bestuurt de volken rechtvaardig
en regeert over de landen op aarde. sela
6 Dat de volken u loven, God,
dat alle volken u loven.
7 De aarde heeft een rijke oogst gegeven,
God, onze God, zegent ons.
8 Moge God ons blijven zegenen,
zodat men ontzag voor hem heeft
tot aan de einden der aarde.

Verder doordenkend maakte het een enorme verlangen bij mij los dat ook bij ons in de gemeente een plaats zal zijn waar mensen weer gaan dromen; en dat God zijn eigen droom voor de volkeren en voor de personen zelf in hun harten kan leggen.

Geplaatst op

Geschapen naar Gods beeld

‘Laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op ons lijken.’ Gen 1:26

God heeft je gewild. Hij heeft het uitgesproken voor alle engelen en hemel bewoners. “Laat ons mensen maken naar ons beeld”. God heeft het niet onder stoelen of banken gestopt. Hij heeft hardop zijn begeerde en verlangen om een evenbeeld uitgesproken.
Wanneer wij het scheppingsverhaal lezen. Lijkt het alsof we van buiten kijken. We lezen de woorden “In het begin schiep God de hemel en de aarde.” Dan volgt 7 maal de uitspraak “God zei” en dan de woorden “God zei laten wij..” Het is alsof wij ineens het spreken van God de Vader tot de Zoon en tot de Heilige Geest mogen horen. Zeven maal werd er afstandelijk gesproken over dingen en dan word er gesproken vanuit het Gods hart. Wij willen iemand plaatsen op deze prachtige wereld die beelddrager is van wie we zijn.
God is de auteur van ieder mens. Het was een wilsbeslissing van de oneindige God om ons als mensen te maken. Hij wil dus elke keer dat Hij naar de aarde kijk iets van zichzelf terugzien. Het was Gods besluit om iemand te maken waarin Hij iets van zichzelf telkens weer terug kan zien.
Wat een bijzonder weten dat de oneindige God jou gewild heeft!

Geplaatst op

Hoe vertel je dat

Steeds opnieuw komen de vragen; Hoe was het in Myanmar? Verteld eens wat hebben jullie meegemaakt. Met die vragen werden we bestookt bij Christformation door de studenten, zij moeten binnenkort  zelf op missiereis gaan, bij de bestuursvergaderingen van de VPE, telefoon gesprekken met de familie uit Zuid Afrika. Ja en ook in de gemeente, we hebben foto’s laten zien. Maar hoe vertel je het nu? Het blijkt dan ineens niet zo makkelijke te zijn. Ja, we hebben wel veel kleine gemeenten bezocht. We hebben veel met mensen en voor mensen gebeden. We hebben uren lang onderwijs gegeven. Dat kan ik allemaal wel delen.  Echter de ontroering,  terwijl  we in een huisje van bamboe zaten, en ineens mijn ogen vol tranen schieten. Ik kan zelfs niet eens aan Magda bij mij uitleggen wat er dan in mij gebeurt. Het enige wat ik kan zeggen is de Heilige Geest iets heel diep in mijn hart raakt. En Ik voel de bewogenheid van Jezus voor deze mensen. Wat hebben ze veel ontbeerd in de jaren van dictatorschap en van militaire bewind. Terug in Nederland zie ik alleen het belang om Jezus in het middelpunt van alles te plaatsen. Jezus houdt zó veel van ons.  Hij heeft de weg van het kruis gegaan om ons voor de Vader vrij te kopen. Hoe bewijs ik mijn dankbaarheid,  hoe vertel ik dat!

Filmpje Hoe we het kunnen vertellen klik hier

Geplaatst op

Myanmar

Het duurt altijd even voordat je aan de nieuwe tijd gewend ben. Vermoeidheid speelt een rol. We waren ongeveer 18 uren in een vliegtuig, voordat we in Myanmar lande. Gelukkig zit ons hotel dichtbij het vliegveld. Dan volgt ontmoetingen met verschillende mensen. In het begin lijken ze allemaal op elkaar. De taal klinkt zo vreemd op het oor, niet zoals enige van de talen die ik gewend ben uit. Het heeft voor ons gevoel veel meer weg van tongentaal. De kleuren en de geuren op straat vallen op. Dan begint de ritten, zo heb ik het ook vaak meegemaakt in Ghana en in Togo, overgeleverd aan een plaatselijke chauffeur die op een dusdanige manier gaat rijden dat je niet anders kan dan constant te bidden. En als je uitstap uit de auto de Here God echt van harte danken dat je levend en behouden op je bestemming bent.
Overal op straat zie je Budistische monniken lopen. Soms in een hele lange rij, het lijkt wel op een school, groepen kleine kinderen in een optocht. Soms enkele ouderen met een paraplu tegen de warme zon. Heel veel tempels zijn langs de weg te vinden. Myanmar is bekend om de grootste Pagoda in de wereld. Een Pagoda is een gouden tempel dat lijkt op een ronde tempel. We bezochten kleine kerkjes en opvanghuizen voor kinderen. Soms waren we tussen de rijstvelden helemaal op het platteland, soms in de buitenwijken van de stad. Het is geweldig om Gods liefde en bewogenheid voor die mensen te ervaren. We waren zo geraakt door de nederigheid van de ene pastor. Zij wonen tussen de rijstvelden houden eenden en kippen en vangen kinderen op in een soort weeshuis. Alles gebouwd uit gevlochten bamboe en palmboomtakken. Er was zo een aanwezigheid van de Here, vrede en rust, we konden spreken en bidden wat cadeautjes voor de kinderen geven, maar meerdan dat bidden en spreken over de liefde van God en zijn bestemming voor de elkeen persoonlijk.

20130224-074816.jpg

20130224-074834.jpg

Geplaatst op

Vijf Jaar De Weg

We zien uit naar geweldige fijne dagen komend weekeind met elkaar!

Vijf jaar later! Wat een geweldig voorrecht en een wonder. Op het moment dat we biddend vastend bezig waren te zoeken naar een gebouw in Amstelveen, sprak de Here heel duidelijk tot me: “Maak een optrekkende Beweging” Toen kwamen we in contact met het Karwei.

God blijft getrouw. Vijf jaar bestaan en nu de grote uitdaging om in geloof Gods plan ten uitvoer te brengen. Ik ben gaan onderzoeken waar het getal vijf in de Bijbel voor staat. Het getal vijf komt in de Bijbel maar liefs 381 keer voor. Er zijn wel verschillen tussen de vertalingen zo komt het in de NBG meer malen voor dan de Herziende Statenvertaling. Vijf is het getal van de “Genade”. Het getal komt veelvuldig voor bij het bouw van de tabernakel, in veelvouden van vijf . Het brandofferaltaar voor de vergeving van zonden was vijf bij vijf, de heiligdom werd gescheiden door een gordijn aan vijf pilaren. De bedekking van de tabernakel aan de binnenkant bestond uit vijf tentkleden bevestigt aan vijf anderen. De tabernakel spreekt van Gods tegenwoordigheid en genade.
Zo heeft God de mens ook geschapen met vijf vingers en vijf tenen. Een teken van de eigen verantwoordelijkheid voor de daden. Ieder is verantwoordelijk voor wat hij of zij heeft gedaan. Zo werden ook de offers met de hand gebracht om weer goed te maken wat fout is gegaan. We lezen dat de oudsten van elke stam; vijf rammen vijf bokken en vijf eenjarige lammeren als vredesoffers brachten. Vijf wijze en vijf dwaze maagden, vijf woorden om te begrijpen 1Kor14:19

De verantwoordelijkheid van de mens stopt nooit, zo werden het volk geconfronteerd met de vijand in het beloofde land. Vijf koningen die zich verenigden tegen Israël. Jozua leidde de strijd en aan het eind moest elke soldaat zijn voeten zetten op de nekken van de vijf koningen als teken van de overwinning. Omdat het volk niet zijn erfenis in bezit nam en in geloof stond, kwamen de vijf steden aan de kust in de handen van de Filistijnen. Hiertegen werd eeuwen lang gevochten.

God heeft echter een belofte gegeven indien we in geloof handelen en verantwoordelijkheid durven te nemen: “Vijf van u zullen honderd achtervolgen, en honderd van u zullen tienduizend achtervolgen, en uw vijanden zullen voor uw aangezicht door het zwaard vallen.” Lev. 26:8

Vijf broden gegeven in de handen van Jezus waren genoeg om vijfduizend te voeden.
Als we dat laatste op ons laten inwerken hebben we een taak en verantwoordelijkheid naar de toekomst maar ook geweldige beloften om gaven en talenten broden en vissen vermenigvuldigd te zien worden en geloofsoverwinningen te behalen.
Ebenhaezer: Tot hiertoe heeft God ons geholpen, Hij zal ook in de toekomst ons verder geleiden.

Geplaatst op

God houdt van Feesten 2 vervolg

God houdt van “UITBUNDIGE FEESTEN”.

Israël heeft de feesten altijd uitbundig gevierd. Dat begint al
in het voorjaar met Pesach. Pesach is niet ons Pasen, maar ons
Goede Vrijdag. Want op Pesach werd het Lam geslacht. Een lam dat
drie en een halve dag onder het volk was geweest. En dat had als
betekenis: het lam was in het huis van een Joods gezin, om
“beproefd te worden of er iets verkeerds aan was”. Zo heeft ook
Jezus drie en een half jaar onder het joodse volk gewoond. En in
die tijd kon iedereen Hem beproeven of er iets zondigs in Hem
was. Jezus bleek in alles zonder vlek of rimpel te zijn. Daarom
kon Hij ook het Lam zijn dat onze zonden wegnam.

Toen stierf Jezus op Golgotha. Ik heb me er wel eens over
verwonderd waarom Jezus na de kruisdood niet onmiddellijk van het
kruis afkwam om te laten zien dat Hij God was. maar Jezus volgde
helemaal de Joodse traditie. In de Joodse traditie n.l. werd het
hel huis doorzocht of er iets bederflijks was, iets dat aan
gisting onderhevig was. Onze grote schoonmaak is daarvan
afgeleid. Als ze iets vonden dat aan bederf onderhevig was, werd
dat in een doos gestopt en in de grond begraven. Zo is Christus
begraven, om alle zonden volledig in de dood te brengen. Voelt u
hoe de feesten van Israël ons nu nog kunnen aanspreken?

Daarna kwam het feest van de eerstelingen, en dat is het feest
van Pasen, de Opstanding. Christus was de eersteling die opstond
uit de doden, en daarna in het glorielicht stond. Vijftig dagen
daarna wordt het Pinksteren. na de uittocht uit Egypte hebben
volgens de rabbijnen de Israëlieten door de woestijn gezeuld, tot
ze bij de Sinaï kwamen. Op die plaats komt Mozes met de wet naar
beneden van de berg. Maar het volk danste om het gouden kalf, en
er stierven op die dag drieduizend. Maar als op het Pinksterfeest
in Jeruzalem Petrus het evangelie verkondigt aan allen die in
Jeruzalem zijn, worden drieduizend Joden tot nieuw leven gebracht
in de Geest. “De wet verdoemt, maar de Geest maakt levend.”

Tenslotte komt er de cyclus van drie feesten in de zevende maand.
Het feest der bazuinen luidt in dat mensen tien dagen lang
nadenken over hun zonden. Het is een tijd van diepe inkeer die
eindigt in Yom Kippur, de Grote Verzoendag. Dan gaat de priester
de tempel binnen en sprengt het bloed op het deksel van de ark en
iedereen van het volk mag vergeving ontvangen. Weet u dat het
feest van Yom Kippur, wat zo ’n ernstige feest is, eindigt met
een enorme jubel, want het volk weet dat z’n zonden vergeven
zijn. Daarom kun je geweldig vreugde bedrijven, omdat de schuld
is weggedaan.

HET FEEST VAN DE TOEKOMST

Na Yom Kippur begint het feest van Sukoth, het feest van de
Loofhutten, en dat is het feest van de toekomst. Wij weten daar
nauwelijks raad mee als christenen. Wij kennen na Pinksteren
alleen nog maar kerst. Sukkoth, het Loofhuttenfeest, is de
afsluiting van een bepaalde tijd.Alle noten, vijgen, druiven,
gerst, haver, tarwe en  alle verdere vruchten zijn binnen
gehaald. Nu wacht men op een nieuwe tijd.

Het Loofhuttenfeest is het feest van de volkeren, voor u en voor
mij en Israël samen, om de Messias te gaan verwachten. Pasen is
een tijd om met Hem te sterven. Pinksteren is de tijd voor de
heer om zijn Geest te geven, en Loofhuttenfeest is de tijd om Hem
te verwachten. Sukkoth is een kleurrijk en blij feest. Er zijn
vele emotionele uitbarstingen in Jeruzalem. De Vreugde der Wet,
Simchat Thora, is er een onderdeel van. Dan dansen ze met de
wetsrollen in de armen door de straten. Ik herinner mij, dat toen
ik voor de eerste keer als gereformeerde man in aanraking kwam
met het Volle Evangelie, de spreker vroeg de mensen om hun Bijbel
omhoog te steken. Ik vond het erg moeilijk. Moet je zoiets nou
doen? Maar toen ik in Israël kwam zag ik dat mensen veel meer
doen dan allen de Bijbel omhoog steken. Zij dansen er mee door de
straten. Al die mensen hebben vreugde en hoop op de toekomst,
omdat ze eens met de Messias zullen zijn in het nieuwe Jeruzalem.
Ze wachten op een nieuw seizoen. Op een tijd waarin het zal zijn:
Christus(Messias) alles in allen. Jezus vond het Loofhuttenfeest
belangrijk. In Johannes 7 staat hoe hij eerst niet wilde gaan
naar het feest, zelfs zijn eigen broeders geloofden niet in Hem.

Maar op het heilige moment van het feest, op het moment waarop de
priester de gouden kan met water uit Siloam uitgoten  bij het
altaar, op dat stille moment, hoor je opeens een krachtige stem
spreken: “Indien iemand dorst heeft die kome tot Mij en drinke,
en stromen levend water zullen uit zijn binnenste vloeien”. Jezus
sprak; hij wees naar Jesaja 12 waar staat dat we met vreugde
water zullen scheppen uit de fonteinen van heil.

Loofhuttenfeest is een moment in de tijd. Joden hebben nooit
geweldige gebouwen gehad, ga maar kijken in Israël. Ze hebben
geen monumenten waarvoor je neer kunt knielen. Maar Joden leven
in de verwachting van de Messias. Sommige staan soms twee uur
lang bij de Klaagmuur te bidden “Messias Kom! Messias Kom!….”
En wij mogen dat met hen bidden en roepen:”Maranatha! Jezus kom!”

DE VREUGDE VAN DE WET

Vreugde der Wet is de laatste, de achtstedag van het
Loofhuttenfeest. Toen men een rabbijn vroeg waarom een achtste
dag was toegevoegd, zei Hij:”God is als een Koning, die zijn
kinderen uitnodigt voor een feest”. Wie zoiets hoort, begrijpt
dat  de Joden weet hebben van het mysterie van de komst van de
Messias, van het geheim van de vereniging van de Messias met
zijn volk. Een vereniging, die zal zijn als een bruiloft.

Op het feest Vreugde der Wet wordt n.l. de Thora, de wetsrol
rondgedragen onder een baldakijn, de chupah, die allen bij
trouwerijen wordt gebruikt, net alsof er een bruiloft aan de gang
is. Nu is het merkwaardige dat de Thora, “de bruidegom van het
feest” wordt genoemd. Alsof God als Bruidegom naar zijn volk
toekomt. De Thora is het beeld van Jezus Messias, die de wet
heeft vervuld, en die komen zal om zijn bruid te werven, en onder
zijn volk zal wonen, zal tabernakelen (Johannes 1).
Tijdens deit feest kwam de Joden Jezus vragen”wie bent u echt: De
Joden kwamen om Hem heen staan en vroegen: “Hoe lang houdt U ons
nog  in spanning? Als U de Christus bent, zeg het dan!”
(Johannes 10:22-24).  NU wilde zij het weten? Is de toekomst al
aangebroken. In Openbaring staat: de tent, de loofhut of suka,
van God is bij de mensen. God komt onder de mensen.Hij nodigt uit
tot die maaltijd. Hij wil dat we toekomstverwachting, hoop hebben
om eens bij Hem te zijn.
Daarom houdt God van feesten.

Geplaatst op

Geestelijke Erfenis 4

Heel veel mensen leven in onkunde over geestelijke principes. God heeft een orde geschapen in de schepping, door onze westerse samenleving zijn we de beginselen van Gods principes kwijtgeraakt. De heersende gedachte is dat feiten het leven bepaald. Dat is hoegenaamd niet waar, woorden bepalen voor de grootste mate het leven van mensen. De Bijbel leert ons dat de schepping door Woorden is ontstaan. Dat God sprak en dat door de woorden die Hij sprak is het zichtbare ontstaan uit het niet of (on) zichtbare.  Het leven van de gelovige word dus niet beheerst door het zichtbare maar juist door – ‘de woorden van God’. Daarom is het zo belangrijk dat we van God moeten horen. Dat we Gods plannen voor onze leven moeten ontdekken. En in geloof stappen zetten om hierin  te wandelen. Daarom is het Profetische Woord zo belangrijk. De afgelopen weken hebben we op de maandagavonden steeds mensen in onze midden gehad met profetische gaven. Zij spraken woorden van God over mensen en gaven Woorden van God door. Deze woorden spreken over Gods plannen en gedachten voor elke mens. Abraham de Vader van alle gelovigen heeft eerst de woorden van belofte van de Here God ontvangen, hij geloofde die woorden en het werd hem tot gerechtigheid gerekend. Daarna kreeg hij ook zichtbare tekenen om aan vast te houden. God sprak; ‘Ik zal je zegenen en een groot volk maken.’ Abraham trok in geloof weg en daarna gaf God het opdracht, ‘Abraham kijk naar de sterren en tel de sterren.’ Abraham kreeg het opdracht om niet naar de omstandigheden te kijken maar er bovenuit, naar de sterren.  Als gemeente hebben we een woord voor dit jaar ontvangen. “Geen Woord dat van God komt zal krachteloos wezen”. Geloof het Woord, heft je hoofd omhoog, kijk naar de sterren. Als jong kind heb een klein Engelse gedichtje geleerd mij enorm aangesproken. “To low they seek, that seek below the stars.”
Deze is door vele jaren moeilijke tijden mij steeds bijgebleven.
Zie ook Woorden hebben kracht!

Geplaatst op

Geestelijke Erfenis 3

Als kinderen van God delen we in een geestelijke erfenis. Er is een rijke geestelijke erfenis voor ons weggelegd in Christus Jezus. Deze erfenis ontvangen we door het geloof. Zoals het volk van God een erfenis was toegezegd door de Here God. Een belofte dat zij een beloofde land mogen ontvangen en voor elke familie was daar een deel en ook huizen gereed. Zo komt ook in het nieuwe Testament een geestelijke erfenis die ons deel is. Jezus heeft het nog eens beklemtoond voordat hij stierf.
“Uw hart worde niet ontroerd geloof in God geloof ook in mij in het huis van mijn vader zijn er vele woningen ik ga heen om voor u plaats te bereiden en indien ik heengegaan ben kom ik weder opdat ook u zijn mogen waar ik ben.” Dit is de geestelijke erfenis die wij als kinderen van God mogen ontvangen. Wij hebben ook een natuurlijke erfenis, dat zijn de zaken vanuit onze familie en hun verleden die we ook ontvangen. Zelfs bij de geboorte van een kind word er al gelijk gesproek over de natuurlijke erfenis. Bij een baby wordt gelijk gekeken op wie het lijk. Zo kunnen ook erfelijke ziekten doorgegeven worden. We krijgen families waar vaak geleden worden onder dezelfde kwalen door de geslachten heen. Een duivelse erfenis. We mogen altijd een erfenis weigeren of aannemen. De geestelijke erfenis van Israel ontvingen zij door erop te gaan staan. Elke plaats dat je je voet zet zal van je zijn. Zo zijn er de beloften van God waarop wij mogen gaan staan. Wij mogen op Gods genade en beloften gaan staan.
Waar staat u vandaag, midden in het oude leven van uw oude vleselijke natuur, of in de geestelijke beloften God voor ons heeft voorbereid.

Geplaatst op

Geestelijke Erfenis 2

God heeft een goed plan voor ons leven. De Bijbel spreekt over zijn bewogenheid voor ons als mensen. Psalm 139 spreekt erover dat Hij ons al zag in de moederschoot. De belangstelling voor ons gaat echter veel verder. Al voor de schepping van de wereld had God jou al op oog. Hij heeft ook al een prachtige plan voor jouw wereld uitgewerkt. Het staat in Efeze 2:10 met de volgende woorden. Zijn maaksel zijn we geschapen in Christus Jezus om goede werken te doen die God van te voren bereid heeft dat wij daarin zouden wandelen. Zo heeft God allerlei prachtige plannen voor ons klaar. Hoe we dat bereiken is door in geloof Hem steeds te vragen en Hem ons leven te laten leiden. Zo heeft Hij ook voor zijn volk Israël prachtige plannen gehad, maar zij hebben dat niet ontvangen omdat zij afgeleid werden en niet in geloof volhardend zijn weg zijn gegaan. Komende maand willen wij steeds op verschillende manieren stilstaan bij Gods bedoeling en plannen voor ons leven.