Afscheid nemen van vreemdelingschap
De laatste fase van mijn reis is aangebroken. De laatste afspraken en zo vaak mogelijk even tijd nemen om een kopje koffie te gaan drinken met mijn moeder. Dit blijft altijd de moeilijkste gedeelte van enige reis. Er komt altijd weer dat moment van weggaan . Niet weten wanneer je elkaar weer gaat zien. Het leven is een reeks van momenten van afscheid nemen. Nieuwe dingen worden met de tijd oude dingen, en dan komt het moment afscheid nemen van oude dingen. Niemand van ons is ons leven zeker. Niemand van ons weet wat echt in de toekomst voor ons is weggelegd. Onze leven en toekomst ligt in de handen van God onze hemelse Vader, Hij biedt zekerheid dat over de dood zich uitstrekt. Er is een leven na de dood, een leven in heerlijkheid waarin wij de Vader en Zijn Zoon Jezus mogen ontmoeten van aangezicht tot aangezicht. Dat moment dat we elkaar in de ogen mogen kijken. Wat een dag zal dat zijn. Daar verlang ik naar met heel mijn hart
Voor het leven hier blijft het de uitdaging om te leven met de rechte prioriteiten. Want alles wat nu nieuw en dringend kunnen zijn is ook aan tijd onderhevig, en komt er weer het moment van afscheid nemen.
In de dagen voor zijn kruisiging heeft Jezus zijn discipelen voorbereid op zijn afscheid: “Jullie moeten je niet zo laten verontrusten. Jullie geloven in God; geloof zo ook in Mij! In het huis van mijn Vader zijn vele woningen want Ik ga heen om voor je plaats te bereiden” Joh 14:1,2. Zij waren verdrietig met het oog op het onbekende van zijn vertrek. Afscheid nemen blijft moeilijk. Het word deel van je leven. De laatste momenten met mijn moeder samen, in het tehuis waar ze nu zit. Werd ik geconfronteerd met de vraag. Hoeveel keer moest zij in haar leven afscheid nemen. Afscheid nemen van haar jeugdvriendje, mijn vader na meer dan zestig jaar samen. Afscheid nemen van zo veel vrienden en kennissen door de jaren heen. Telkens weer nemen we afscheid. niet zeker wetende of we elkaar hier ooit weer hier mogen zien. Wel echter afscheid nemen in de zekerheid en de wetenschap dat we elkaar weer zullen ontmoeten, herkennen en zien in het Vaderhuis als deel van Zijn gezin. Geen vreemdeling meer! Want het is volbracht door Jezus aan het kruis! “Zo bent u dus geen vreemdelingen of gasten meer, maar burgers, net als de heiligen, en huisgenoten van God.’ Ef.2:19
Zegen
Afgelopen zondag hebben we tijdgenomen om elkaar te zegenen. De dienst heeft wel wat langer dan normaal geduurd, maar wat een vreugde bij sommigen en heel veel tranen van dankbaarheid bij anderen. De zegen van de Here. We ontvangen de zegen aan het eind van elke dienst maar wat betekent het nu? Ik ben opgegroeid met de woorden in Afrikaans om elkaar een gezegend kerst toe te wensen en dan ook een gezegend Nieuwe jaar. Voor mij persoonlijk klinkt dan een wens als ‘Prettige kerstdagen’ heel frivool en oppervlakkig.
We lezen in het oude testament dat een van de eerste dingen dat God gedaan heeft nadat Hij de mensen geschapen heeft, Hij ze gezegend heeft. Later komt er een uitleg: De zegen betekend dat Gods naam op mensen gelegd worden. Zijn aanwezigheid. Zijn gunst en goedertierenheid men zal begeleiden. Zegenen is dat de kracht van Gods vrede en Shalom in je leven werkzaam zal zijn en blijven. De Bijbel spreekt over de zegen als een beschermende koepel over de gelovigen om hen Gods beste te geven. Een belofte daarvan vanuit het Oude Testament is: De zegen van de HERE, die maakt rijk, zwoegen voegt er niets aan toe. Spr. 10:22
Californië 2
Eidelijk een beetje mooi weer. Vandaag kwam de zon wel door. Geweldige uitvinding Skype, vanmorgen met Magda gesproken en daarna kwam Fritz en Clarissa op het beeld. Fritz was bij haar in Amsterdam en was daar even contact en met de webcam van uit mijn Hotelkamer was daar beelden voor hen in Nederland om te zien hoe ik zit. Ik moest natuurlijk ook kijken naar de beelden van de Webcam van Cla dat de zon in Amsterdam scheen, en het kan allemaal door de gratis Wifi van de Hotel waar ik zit. Geweldig daarna ook nog naar een gewonen nummer gebedl in Nederland door mijn slapie.
Wat hebben we intensieve dagen. Heel veel verwerking van de stof en gelijk gebombardeerd tot een coach om anderen te helpen om de gesprekken te voeren. Zo zijn we van deelnemers ineens coachen geworden. (De koffie in amerika is toch ook niet echt de je van het.) Geef mij maar een lekker Senseotje
Steve