God houdt van “UITBUNDIGE FEESTEN”.
Israël heeft de feesten altijd uitbundig gevierd. Dat begint al
in het voorjaar met Pesach. Pesach is niet ons Pasen, maar ons
Goede Vrijdag. Want op Pesach werd het Lam geslacht. Een lam dat
drie en een halve dag onder het volk was geweest. En dat had als
betekenis: het lam was in het huis van een Joods gezin, om
“beproefd te worden of er iets verkeerds aan was”. Zo heeft ook
Jezus drie en een half jaar onder het joodse volk gewoond. En in
die tijd kon iedereen Hem beproeven of er iets zondigs in Hem
was. Jezus bleek in alles zonder vlek of rimpel te zijn. Daarom
kon Hij ook het Lam zijn dat onze zonden wegnam.
Toen stierf Jezus op Golgotha. Ik heb me er wel eens over
verwonderd waarom Jezus na de kruisdood niet onmiddellijk van het
kruis afkwam om te laten zien dat Hij God was. maar Jezus volgde
helemaal de Joodse traditie. In de Joodse traditie n.l. werd het
hel huis doorzocht of er iets bederflijks was, iets dat aan
gisting onderhevig was. Onze grote schoonmaak is daarvan
afgeleid. Als ze iets vonden dat aan bederf onderhevig was, werd
dat in een doos gestopt en in de grond begraven. Zo is Christus
begraven, om alle zonden volledig in de dood te brengen. Voelt u
hoe de feesten van Israël ons nu nog kunnen aanspreken?
Daarna kwam het feest van de eerstelingen, en dat is het feest
van Pasen, de Opstanding. Christus was de eersteling die opstond
uit de doden, en daarna in het glorielicht stond. Vijftig dagen
daarna wordt het Pinksteren. na de uittocht uit Egypte hebben
volgens de rabbijnen de Israëlieten door de woestijn gezeuld, tot
ze bij de Sinaï kwamen. Op die plaats komt Mozes met de wet naar
beneden van de berg. Maar het volk danste om het gouden kalf, en
er stierven op die dag drieduizend. Maar als op het Pinksterfeest
in Jeruzalem Petrus het evangelie verkondigt aan allen die in
Jeruzalem zijn, worden drieduizend Joden tot nieuw leven gebracht
in de Geest. “De wet verdoemt, maar de Geest maakt levend.”
Tenslotte komt er de cyclus van drie feesten in de zevende maand.
Het feest der bazuinen luidt in dat mensen tien dagen lang
nadenken over hun zonden. Het is een tijd van diepe inkeer die
eindigt in Yom Kippur, de Grote Verzoendag. Dan gaat de priester
de tempel binnen en sprengt het bloed op het deksel van de ark en
iedereen van het volk mag vergeving ontvangen. Weet u dat het
feest van Yom Kippur, wat zo ’n ernstige feest is, eindigt met
een enorme jubel, want het volk weet dat z’n zonden vergeven
zijn. Daarom kun je geweldig vreugde bedrijven, omdat de schuld
is weggedaan.
HET FEEST VAN DE TOEKOMST
Na Yom Kippur begint het feest van Sukoth, het feest van de
Loofhutten, en dat is het feest van de toekomst. Wij weten daar
nauwelijks raad mee als christenen. Wij kennen na Pinksteren
alleen nog maar kerst. Sukkoth, het Loofhuttenfeest, is de
afsluiting van een bepaalde tijd.Alle noten, vijgen, druiven,
gerst, haver, tarwe en alle verdere vruchten zijn binnen
gehaald. Nu wacht men op een nieuwe tijd.
Het Loofhuttenfeest is het feest van de volkeren, voor u en voor
mij en Israël samen, om de Messias te gaan verwachten. Pasen is
een tijd om met Hem te sterven. Pinksteren is de tijd voor de
heer om zijn Geest te geven, en Loofhuttenfeest is de tijd om Hem
te verwachten. Sukkoth is een kleurrijk en blij feest. Er zijn
vele emotionele uitbarstingen in Jeruzalem. De Vreugde der Wet,
Simchat Thora, is er een onderdeel van. Dan dansen ze met de
wetsrollen in de armen door de straten. Ik herinner mij, dat toen
ik voor de eerste keer als gereformeerde man in aanraking kwam
met het Volle Evangelie, de spreker vroeg de mensen om hun Bijbel
omhoog te steken. Ik vond het erg moeilijk. Moet je zoiets nou
doen? Maar toen ik in Israël kwam zag ik dat mensen veel meer
doen dan allen de Bijbel omhoog steken. Zij dansen er mee door de
straten. Al die mensen hebben vreugde en hoop op de toekomst,
omdat ze eens met de Messias zullen zijn in het nieuwe Jeruzalem.
Ze wachten op een nieuw seizoen. Op een tijd waarin het zal zijn:
Christus(Messias) alles in allen. Jezus vond het Loofhuttenfeest
belangrijk. In Johannes 7 staat hoe hij eerst niet wilde gaan
naar het feest, zelfs zijn eigen broeders geloofden niet in Hem.
Maar op het heilige moment van het feest, op het moment waarop de
priester de gouden kan met water uit Siloam uitgoten bij het
altaar, op dat stille moment, hoor je opeens een krachtige stem
spreken: “Indien iemand dorst heeft die kome tot Mij en drinke,
en stromen levend water zullen uit zijn binnenste vloeien”. Jezus
sprak; hij wees naar Jesaja 12 waar staat dat we met vreugde
water zullen scheppen uit de fonteinen van heil.
Loofhuttenfeest is een moment in de tijd. Joden hebben nooit
geweldige gebouwen gehad, ga maar kijken in Israël. Ze hebben
geen monumenten waarvoor je neer kunt knielen. Maar Joden leven
in de verwachting van de Messias. Sommige staan soms twee uur
lang bij de Klaagmuur te bidden “Messias Kom! Messias Kom!….”
En wij mogen dat met hen bidden en roepen:”Maranatha! Jezus kom!”
DE VREUGDE VAN DE WET
Vreugde der Wet is de laatste, de achtstedag van het
Loofhuttenfeest. Toen men een rabbijn vroeg waarom een achtste
dag was toegevoegd, zei Hij:”God is als een Koning, die zijn
kinderen uitnodigt voor een feest”. Wie zoiets hoort, begrijpt
dat de Joden weet hebben van het mysterie van de komst van de
Messias, van het geheim van de vereniging van de Messias met
zijn volk. Een vereniging, die zal zijn als een bruiloft.
Op het feest Vreugde der Wet wordt n.l. de Thora, de wetsrol
rondgedragen onder een baldakijn, de chupah, die allen bij
trouwerijen wordt gebruikt, net alsof er een bruiloft aan de gang
is. Nu is het merkwaardige dat de Thora, “de bruidegom van het
feest” wordt genoemd. Alsof God als Bruidegom naar zijn volk
toekomt. De Thora is het beeld van Jezus Messias, die de wet
heeft vervuld, en die komen zal om zijn bruid te werven, en onder
zijn volk zal wonen, zal tabernakelen (Johannes 1).
Tijdens deit feest kwam de Joden Jezus vragen”wie bent u echt: De
Joden kwamen om Hem heen staan en vroegen: “Hoe lang houdt U ons
nog in spanning? Als U de Christus bent, zeg het dan!”
(Johannes 10:22-24). NU wilde zij het weten? Is de toekomst al
aangebroken. In Openbaring staat: de tent, de loofhut of suka,
van God is bij de mensen. God komt onder de mensen.Hij nodigt uit
tot die maaltijd. Hij wil dat we toekomstverwachting, hoop hebben
om eens bij Hem te zijn.
Daarom houdt God van feesten.
